Να “διαγραφούν” αυτοί που μας στερούν το μέλλον…

ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ | ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 2013-2014
Δευτέρα, 10 Μαρτίου 2014

Η κοινωνική αναλγησία και η πολιτική υποκρισία των κυβερνώντων στο αποκορύφωμά της...

Τις τελευταίες μέρες μέσω των πρωτοσέλιδων των εφημερίδων και των αναρίθμητων αναδημοσιεύσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιχειρείται να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα σε μια απόπειρα εφαρμογής μιας κρίσιμης πτυχής του Νόμου-Απορρύθμισης Διαμαντοπούλου–Αρβανιτόπουλου, αυτής που αναφέρεται στη διαγραφή των αποκαλούμενων υποτιμητικά «αιώνιων» φοιτητών. Προκειμένου λοιπόν να δημιουργηθεί η απαιτούμενη κοινωνική συναίνεση, αναπαράγονται λανθασμένα στερεότυπα, λέγονται μισές αλήθειες και χοντροκομμένα ψέματα. Όμως, η αλήθεια είναι πως η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αδυνατεί να απαντήσει πειστικά στα επιχειρήματα που διατυπώνονται από ευρεία τμήματα της ακαδημαϊκής κοινότητας, σχετικά με το ανύπαρκτο όφελος των ιδρυμάτων από μία πιθανή διαγραφή δεκάδων χιλιάδων φοιτητών.

Καταρχάς, έχει ήδη καταρρεύσει ο πρώτος μύθος που αφορά τους φοιτητές άνω του 6ου έτους και το κόστος τους για τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι γεγονός, ότι οι εν λόγω φοιτητές δεν κοστίζουν ούτε 1 ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό καθώς ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ καμία από τις φοιτητικές παροχές (δωρεάν σίτιση, δωρεάν στέγαση, πάσο, δωρεάν συγγράμματα κτλ). Σε εποχές μάλιστα όπου οι εφαρμοζόμενες πολιτικές ύφεσης και εξαθλίωσης μειώνουν δραματικά τα κονδύλια για την Παιδεία και οδηγούν μεγάλη μερίδα φοιτητών σε αναζήτηση εργασίας, αποτελεί κυριολεκτικά πρόκληση για την κυβέρνηση να τους κουνά το δάχτυλο και να τους απειλεί με διαγραφές, όταν ουσιαστικά η ίδια τους ωθεί στην εγκατάλειψη των σπουδών τους.

Παράλληλα μέσω της σχεδιαζόμενης διαγραφής των φοιτητών άνω του 6ου έτους, επιχειρείται να βελτιωθεί τεχνητά η ανά φοιτητή δαπάνη που προορίζεται για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όχι δηλαδή αυξάνοντας τη χρηματοδότηση, αλλά μειώνοντας τον αριθμό των εγγεγραμμένων φοιτητών.

Το Υπουργείο και η κυβέρνηση δε στοχεύει τυχαία τους φοιτητές χαρακτηρίζοντας τους δηκτικά «αιώνιους», καθώς η ίδια η χρήση της λέξης υποδηλώνει υπαιτιότητα εκ μέρους τους και οριοθετεί ένα πρόβλημα το οποίο χρήζει ριζικής αντιμετώπισης. Ταυτόχρονα μέσω της εφαρμογής της συγκεκριμένης διάταξης, σε συνδυασμό και με ορισμένες άλλες (απώλεια εξαμήνου αν χαθούν δυο εβδομάδες μαθημάτων, μαθήματα-αλυσίδες, ειδική επιτροπή εξέτασης μετά την 3η αποτυχία σε κάποιο μάθημα) επιχειρείται να αλλοιωθεί ο ρόλος και η αποστολή του Πανεπιστημίου. Κι αυτό γιατί το Πανεπιστήμιο αποτελεί μεν τον κατεξοχήν χώρο παραγωγής γνώσης, διαμορφώνει δε και το περιβάλλον εκείνο για την καλλιέργεια κριτικής σκέψης, ανθρωποκεντρικής αντίληψης και πολιτικής συμμετοχής στα κοινά. Η εφαρμογή λοιπόν της διάταξης περί διαγραφών στοχεύει ακριβώς στο να εξαλείψει αυτά τα χαρακτηριστικά του Δημόσιου Πανεπιστημίου που είναι όμως ενοχλητικά και ανεπιθύμητα για κάθε εξουσία.

Σήμερα η ανώτατη εκπαίδευση σαφώς και δε βρίσκεται στο ιδανικό επίπεδο και δεν επιτελεί στο ακέραιο το ρόλο της, κάθε όμως εξαγγελία και κυβερνητική απόφαση πρέπει να κρίνεται υπό το πρίσμα αν τη βελτιώνει ή αν την υποβαθμίζει.

Στην προκειμένη περίπτωση τα αίτια που οδηγούν τους φοιτητές στην καθυστερημένη λήψη του πτυχίου τους ή ακόμα χειρότερα στην εγκατάλειψη των σπουδών τους αποτελεί το μείζον πρόβλημα το οποίο προσπερνούν οι κυβερνώντες. Η συνολική δομή του εκπαιδευτικού συστήματος, η αντιεκπαιδευτική και απάνθρωπη διαδικασία των Πανελληνίων Εξετάσεων, η απαξίωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που συνδέονται με το πτυχίο, η έλλειψη στέγασης και συνολικά εκπαιδευτικών υποδομών, η αδιαφορία μιας μερίδας καθηγητών (συστηματικές απουσίες, μαζικά κοψίματα 70% κ.α.) αποτελούν ενδεικτικά κάποιους από τους λόγους που δημιουργούν το φαινόμενο. Η διαγραφή των φοιτητών λοιπόν όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα αίτια που δημιουργούν το κύριο πρόβλημα της απαξίωσης και της εγκατάλειψης των σπουδών τους, αλλά επιτρέπει τη διαιώνισή του λόγω της επιφανειακής αντιμετώπισής τους.

Τέλος, όσον αφορά τον παράγοντα φήμη των ιδρυμάτων που υποτίθεται πως πλήττεται από τη μη-διαγραφή φοιτητών, ίσως θα έπρεπε το υπουργείο και η μερίδα πρωτοβάθμιων καθηγητών που τον επικαλείται να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις καθηγητών που επιλέγουν συστηματικά να ετεροαπασχολούνται, να απαξιώνουν διαρκώς τον ακαδημαϊκό τους ρόλο, να συνδιαλέγονται παρασκηνιακά με την κεντρική εξουσία, με τράπεζες και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Όταν μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών βρίσκονται υπόλογοι για μια σειρά αντιδεοντολογικών και διοικητικών παραπτωμάτων, ή αντιμετωπίζουν βαρύ κατηγορητήριο και προφυλακίζονται (βλέπε Τρ.Κολλίντζας-υπόθεση Proton Bank) αποτελεί πρόκληση να κατηγορούνται οι φοιτητές άνω του 6ου έτους ότι πλήττουν το κύρος των ελληνικών πανεπιστημίων διεθνώς.

ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ

28/02/2021 prytanis

Κάτι σάπιο υπάρχει    στο Βασίλειο της Μπουραντωνημαρκίας...

SHARE
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δείτε Επίσης