Η Γενική Συνέλευση (Γ.Σ.) αποτελεί το ανώτατο όργανο του Συλλόγου Φοιτητών, που δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που συγκαλείται Γ.Σ. χωρίς να υπάρχει προηγούμενη απόφαση του Δ.Σ. Μεμονωμένα, μια ή δύο φοιτητικές παρατάξεις θεωρούν «συμφέρουσα» για αυτές την εκάστοτε χρονική συγκυρία και καταρτίζοντας μια τυχαία ημερήσια διάταξη (ή μια ημερήσια διάταξη που έχει επιβληθεί από τα κομματικά γραφεία της εν λόγω παράταξης), καλούν τους φοιτητές σε Συνέλευση. Απόρροια του παραπάνω είναι να συγκεντρώνονται οι υποστηρικτές και μόνο των παρατάξεων αυτών και να «βαπτίζουν» αποφάσεις του Συλλόγου ο,τιδήποτε τους «βολεύει» πολιτικά.
Αλλά ακόμα και αν αποφασίσει πλειοψηφικά το Δ.Σ. για διεξαγωγή Συνέλευσης, (οπότε σύσσωμος ο Σύλλογος καλεί σε Γ.Σ.), στο βωμό των μικροπολιτικών - κομματικών επιδιώξεων τους, κάποιοι επεμβαίνουν στη σύνθεση της Συνέλευσης ώστε να προ-καθορίσουν με αυτόν τον τρόπο το αποτέλεσμά της. Δεν είναι λίγες οι φορές που το Αμφιθέατρο Α’ γεμίζει από κινητοποιημένους εξωπανεπιστημιακούς και κομματικούς εγκάθετους ώστε, παριστάνοντας αυτοί τους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ, να ψηφίζουν το πλαίσιο που τους υποδεικνύεται. Οι φοιτητικές παρατάξεις που ακολουθούν τις τακτικές αυτές πετυχαίνουν να πλειοψηφήσουν και να «διαφημιστούν» τις επόμενες ημέρες στα Αμφιθέατρα της Σχολής. Το πετυχαίνουν όμως αυτό εις βάρος των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ, εις βάρος του Συλλόγου (αφού οι «στημένες» αυτές αποφάσεις ποτέ δεν τίθενται σε εφαρμογή), εις βάρος, τέλος, του ίδιου του φοιτητικού κινήματος, αφού ο φοιτητής μετατρέπεται σε έρμαιο και ακόλουθο των κομματικών προσταγών της κάθε παράταξης. Παράλληλα, το Αμφιθέατρο Α’ μετατρέπεται σε μία «σύναξη παρευρισκομένων» που οχλαγωγώντας, χειροκροτούν αυτόν που τους κινητοποίησε. Η έλλειψη προεδρείου που θα συντονίζει τη διαδικασία νομιμοποιεί ακολούθως, κατά την κορυφαία -υπό άλλες συνθήκες- πολιτική και δημοκρατική αυτή διαδικασία, λογικές του «όποιος έχει πιο δυνατή φωνή, αυτός επιβάλλεται!»
Ούτε όμως το Δ.Σ. του Συλλόγου λειτουργεί αρμονικά. Πολλές φορές συγκαλούνται Διοικητικά Συμβούλια χωρίς να έχει κληθεί κάποια παράταξη με σκοπό στην εν λόγω παράταξη να χρεωθεί αργότερα «αδιαφορία» για τις συλλογικές διαδικασίες! Επιπλέον οι υπόγειες και εκ των προτέρων συμφωνίες αυτών που τα τελευταία 4-5 χρόνια αποτελούν την προαναφερόμενη πλειοψηφία των 6/11 απαξιώνει τον ουσιαστικό θεσμικό ρόλο που θα πρέπει να έχει το Δ.Σ. Τέλος, οι κομματικές αγκυλώσεις ορισμένων που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν τη «γραμμή τους» σε κάθε ψήφισμα που επιθυμεί να εκδώσει ο Σύλλογος, έχει πολλές φορές ως αποτέλεσμα ο Σύλλογος να μένει αδρανής και αμέτοχος σε μια σειρά από ζητήματα που τον θίγουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η εκδήλωση μνήμης που διοργανώθηκε το καλοκαίρι του 2005 για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα από ανεξάρτητους φορείς και παλαιούς συμμαθητές του. Το Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών δεν εξέδωσε καμία ανακοίνωση προκειμένου να καλέσει τους φοιτητές στην εκδήλωση αυτή επειδή ορισμένοι ήθελαν ακόμα και τη στιγμή αυτή να προωθήσουν τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα.
Συναδέλφισσες & Συνάδελφοι,
Δυστυχώς η σημερινή πραγματικότητα στο Σύλλογο Φοιτητών αποθαρρύνει τη συμμετοχή της μεγαλύτερης μερίδας των φοιτητών στα δρώμενα του Πανεπιστημίου. Παρόλα αυτά, καταθέτουμε την πραγματικότητα αυτή έτσι ώστε να γίνει γνωστή στο σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας, γιατί μόνο με την ενεργή παρέμβαση των φοιτητών, μπορούμε να την αλλάξουμε. Απέναντι σε όλα αυτά τα ζητήματα διεκδικούμε ρεαλιστικές λύσεις. Επιδιώκουμε τη λήψη αποφάσεων και ψηφισμάτων με εφαρμογή και δυνατότητα υλοποίησης. Αντιστεκόμαστε στην τακτική κάποιων παρατάξεων να προτείνουν κείμενα και αποφάσεις μόνο και μόνο για να ικανοποιούν τους κομματικούς τους φορείς. Ο Σύλλογος Φοιτητών «Σωτήρης Πέτρουλας» πηγάζει και απευθύνεται στους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ.
Διαφωνούμε με τις λογικές «σύναξης παρευρισκομένων» για τις Γενικές Συνελεύσεις. Επιθυμούμε ουσιαστικές Γενικές Συνελεύσεις, που θα λαμβάνουν αποφάσεις από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου μας, για τους φοιτητές αυτούς. Έτσι, ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι η κάθε παράταξη δεν θα κινητοποιεί τους εξωπανεπιστημιακούς εγκάθετούς της για να ψηφίζουν εν ονόματι των φοιτητών του ΟΠΑ, είναι να επιδεικνύεται η ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ αυτών που ψηφίζουν στη Συνέλευση. Η τακτική αυτή δεν στοχεύει στο «στιγματισμό» των φοιτητών, όπως ψευδώς διατείνεται από τις υπόλοιπες παρατάξεις και κυρίως τη ΔΑΠ ΑΣΟΕΕ που χρόνια τώρα διαφωνεί με την καθιέρωση της φοιτητικής ταυτότητας, αλλά στη διασφάλιση της ουσίας. Ούτως ή άλλως το όνομα στη φοιτητική ταυτότητα μπορεί να καλυφθεί. Η επίδειξη του πάσο μπορεί να μην είναι εντέλει αξιόπιστο μέσο, δεδομένου ότι τα πάσο μπορεί να το προμηθευτεί κάποιος ανεξέλεγκτα. Παράλληλα, προτείνουμε την ΥΠΑΡΞΗ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ, το οποίο θα συντονίζει τη διαδικασία της Συνέλευσης, ώστε να μην επαναλαμβάνονται λογικές του «όποιος έχει την πιο δυνατή φωνή, αυτός επιβάλλεται!». Παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις άλλων παρατάξεων για τις προτάσεις αυτές, προχωράμε ένα βήμα παραπέρα και ζητάμε να ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΤΟΥΝ -με τη σοβαρότητα που τους αρμόζει- μια σειρά από ζητήματα που αφορούν το Σύλλογο. Η δύναμη για αυτό είναι στα χέρια των φοιτητών, ΟΛΟΙ μαζί ΜΠΟΡΟΥΜΕ να προχωρήσουμε στις αλλαγές.
Φάνηκε άλλωστε αυτό, στις μεγαλειώδεις Γενικές Συνελεύσεις των καταλήψεων των τελευταίων χρόνων. Απέδειξε η περίοδος αυτή ότι μόνο με την καθολική συμμετοχή των φοιτητών ο Σύλλογος μπορεί να αποκτήσει και πάλι αξιόπιστη και δυνατή φωνή. Μόνο με τη μαζική συμμετοχή των φοιτητών μπορούν να περιφρουρηθούν οι διαδικασίες του Συλλόγου όσον αφορά στην ύπαρξη Προεδρείου και τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας με φοιτητική ταυτότητα, αποκλείοντας τα εξωπανεπιστημιακά στοιχεία από τη λήψη των αποφάσεων της Γ.Σ. Μόνο τέλος, με την ενεργό συμμετοχή της μεγάλης μερίδας των φοιτητών μπορούν να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες συνθήκες επίτευξης ευρύτερων συμφωνιών σε ζητήματα που δεν είναι υπόθεση μόνο μιας ή δύο παρατάξεων αλλά του συνόλου εντέλει της φοιτητικής κοινότητας.
Τέλος, επειδή η ιστορική λήθη δεν ταιριάζει στα μέλη του Συλλόγου Φοιτητών «Σωτήρης Πέτρουλας», προτείνουμε να φωτιστεί ένα μεγάλο μέρος της δράσης και της προσωπικότητας του Σωτήρη, μέσα από τη δημιουργία αρχειακού υλικού εντός ΟΠΑ, και την καθιέρωση ετήσιας μέρας μνήμης και εκδηλώσεων. Στην κατεύθυνση αυτή, άλλωστε, κινούνταν και η Εκδήλωση Μνήμης για τα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Σωτήρη που πραγματοποίησε η ΠΑΣΠ το Νοέμβρη του 2005.
Χρέος όλων μας είναι να βγει ο Σύλλογος από το τέλμα στο οποίο έχει υπεισέλθει. Η δύναμη είναι στα χέρια όλων μας και για το λόγο αυτό καλούμε σύσσωμη την ακαδημαϊκή κοινότητα να συμπορευτεί...