Το χρονικό του πραξικοπήματος και τα αίτια επιβολής του στρατιωτικού καθεστώτος
Από τις 28 Ιουνίου στην Ονδούρα, χώρα της Κεντρικής Αμερικής, γράφεται για ακόμη μια φορά μια μελανή σελίδα στην ήδη πολυτάραχη ιστορία της χώρας. Κατόπιν παρέμβασης των στρατιωτικών δυνάμεων ανατράπηκε βίαια ο Πρόεδρος Μανουέλ Σελάγια και η κυβέρνηση του, που δημοκρατικά εκλέγεται τα τελευταία 16 χρόνια,. Το παραπάνω γεγονός αποτελεί το πρώτο “πετυχημένο” πραξικόπημα του 21ου Αιώνα. Στις πρώτες αποφάσεις του διορισμένου από τον στρατό προέδρου, Ρομπέρτο Μιτσελέτι, συγκαταλέγεται η κατάργηση των συνταγματικών δικαιωμάτων και ο περιορισμός των πολιτικών ελευθεριών των πολιτών της χώρας. Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε την απαγόρευση της κυκλοφορίας στους δρόμους της χώρας για τουλάχιστον 5 μέρες, την καταστολή όλων των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων. Η κατάσταση που επικρατεί στην Ονδούρα, θυμίζει εμπόλεμη ζώνη, όπου οι πολίτες ζουν μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας και φόβου...
Οι προεδρικές εκλογές στα τρια τμήματα του Πανεπιστημίου (Οικονομικής Επιστήμης, Πληροφορικής, Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής) έχουν προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν στις 17 Ιουνίου σύμφωνα με όσα επιτάσει ο νόμος Πλαίσιο της Γιαννάκου. Ο νόμος αυτός όμως, ο οποίος είναι συνώνυμος του περιορισμού της Δημοκρατίας στα ΑΕΙ, του περιορισμού του φοιτητικού ασύλου, της μείωσης της φοιτητικής εκπροσώπησης και της ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αλλοιώνει τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης και υπονομεύει - περαιτέρω - τη δυνατότητα για ισότιμη πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο ανεξαρτήτως εισοδήματος. Για το λόγο αυτό άλλωστε συναντά τη συντριπτική αποδοκιμασία των φοιτητών των Ελληνικών Δημοσίων Πανεπιστημίων...
«Θα έρθει κάποτε ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές μας που στραγγαλίζετε σήμερα», (August Spies, 1887)
Πριν 123 χρόνια οι εργάτες του Σικάγο έδιναν το αίμα τους διεκδικώντας την κατοχύρωση του 8ώρου και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Σήμερα ο εργασιακός μεσαίωνας επανέρχεται με νέο, αλλά εξίσου άγριο και απάνθρωπο πρόσωπο. Απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ανασφάλιστη εργασία, καταπάτηση του 8ώρου, απλήρωτες υπερωρίες, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, πενιχρές αμοιβές, περιορισμός των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, συνθέτουν μαζί με την καλπάζουσα ανεργία ένα εργασιακό τοπίο που γίνεται ολοένα και πιο ζοφερό.
Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης επέλασης των νεοφιλεύθερων ιδεών κατά τα προηγούμενα χρόνια και της θεοποίησης της αγοράς και του μηχανισμού της μεγιστοποίησης των κερδών, έναντι του κόστους της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ενός μοντέλου που επιπλέον μας οδήγησε στην όξυνση των ανισοτήτων, την άδικη κατανομή του παραγόμενου πλούτου και τελικά την οικονομική κρίση που βιώνουμε παγκοσμίως σήμερα...
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται μέσα σε μία περίοδο ανατροπής των συντηρητικών δομών της ελληνικής κοινωνίας. Ο χώρος των πανεπιστημίων με την ενεργή και μαζική παρουσία του φοιτητικού κινήματος πρωτοστατεί στην ανατροπή αυτή.
Πρωταγωνιστούμε καθημερινά στο πανεπιστήμιο σε μία αντιπαράθεση ανάμεσα:
Ο δούρειος ίππος του ελληνικού πανεπιστημίου έχει όνομα, είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που καλλιεργεί την αδιαφορία των φοιτητών, εξαγοράζει τις συνειδήσεις τους και προσπαθεί να τους απομακρύνει από τη λύση των προβλημάτων της ανώτατης εκπαίδευσης.
Όλοι μας καλούμαστε να επιλέξουμε το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε, αυτό του δημόσιου πανεπιστημίου, της αλληλεγγύης, της προόδου, της ισότητας ,το μονοπάτι της ΠΑΣΠ, που οδηγεί στην τελική νίκη ή αυτό που μας κατευθύνει στο αδιέξοδο των τελευταίων ετών.
Η 13η Μάη αποτελεί το σταθμό αυτής της επιλογής καθώς οι φοιτητικές εκλογές επιτρέπουν σε κάθε φοιτητή να ακουστεί η φωνή του και οι ιδέες του για ένα πιο δημοκρατικό, πιο ανθρώπινο πανεπιστήμιο. Με περηφάνια και με πάθος για αλλαγή αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας...
Στις 13 Μάη με φοιτητική και αστυνομική ταυτότητα...στηρίζω
Η δολοφονία του δεκαεξάχρονου Ανδρέα Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αποτελεί τη νομοτελειακή κατάληξη μίας ατραπού, που έχει επιλεγεί εδώ και καιρό.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποθάλπτει και ενισχύει συστηματικά τα τελευταία χρόνια την ωμή και απρόκλητη αστυνομική βία. Το Μάιο και Ιούνιο του 2006 στις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών, οι δυνάμεις των ΜΑΤ ξυλοκόπησαν επανειλημμένως φοιτητές. Η κυβέρνηση, δια του τότε υπουργού δημοσίας τάξης, αναγόρευσε τους αστυνομικούς σε "πραίτωρες" και υπερασπιστές της δημοκρατίας. Λίγους μήνες αργότερα ο άγριος ξυλοδαρμός φοιτητή στη Θεσσαλονίκη απoδόθηκε σε.... ζαρτινιέρα, χωρίς κανένας από τους υπαιτίους να τιμωρηθεί, ουσιαστικά, ποτέ. Η ίδια προκλητική αδιαφορία και ατιμωρησία επιδείχθηκε και σε περιστατικά όπως ο βασανισμός μεταναστών στο Α.Τ. Ομονοίας ή η παρακολούθηση και σύλληψη συνδικαλιστών της ΔΕΗ σε διαδήλωση...
Εξισώνουν...το πτυχίο της Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής και της ΟΔΕ με το Απολυτήριο Λυκείου
Υπόγραψε & εσύ για την κατοχύρωση των Επαγγελματικών Δικαιωμάτων των αποφοίτων ΟΔΕ & Λογιστικής...