Τα τελευταία χρόνια ο χώρος της Ανώτατης Εκπαίδευσης δέχεται, αναμφισβήτητα,
την πιο βάναυση, διαρκή και προμελετημένη επίθεση, που έχει ως στόχο την αμφισβήτηση του Δημόσιου χαρακτήρα της, τη διάλυση των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και την παράδοση τους σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Η προσχεδιασμένη επίθεση ξεκίνησε με τις συνεχόμενες περικοπές των προϋπολογισμών των Ιδρυμάτων, που γιγάντωσαν τα προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία τους, ενώ παράλληλα περιόρισαν δραματικά τις δωρεάν φοιτητικές παροχές (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Η συνέχεια δόθηκε με την ψήφιση του νόμου απορρύθμισης Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου και την επιβολή των "ελιτίστικων" Συμβουλίων Διοίκησης, αποκαλύπτοντας έτσι τον βασικό στόχο των μνημονιακών κυβερνήσεων, που δεν ήταν άλλος από την κατάργηση της δημοκρατικής λειτουργίας των Πανεπιστημίων. Είναι τόσο το μένος των κυβερνώντων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που δε δίστασαν, μέσω του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων να "κουρέψουν", σε ποσοστό 70% και άνω, τα αποθεματικά των Πανεπιστημίων που βρίσκονταν σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην Τράπεζα της Ελλάδος. Το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε ένα βήμα παραπέρα με την ψήφιση του "Σχεδίου Αθηνά" προωθώντας σε ορισμένες περιπτώσεις το κλείσιμο τμημάτων και ιδρυμάτων καθώς και τη συγχώνευση και «ομοσπονδοποίηση» πέντε Πανεπιστημίων της Αθήνας (Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Γεωπονικό, Πάντειο, Χαροκόπειο, Πανεπιστήμιο Πειραιά).
Στην προσπάθεια αποδόμησης του Δημόσιου Πανεπιστημίου έρχεται να προστεθεί η απόφαση του Υπουργού Παιδείας να θέσει σε καθεστώς διαθεσιμότητας 1.349 διοικητικούς υπαλλήλους από 8 πανεπιστημιακά ιδρύματα. Οι απολύσεις που προωθούνται μέσω των διαθεσιμοτήτων θα επηρεάσουν άμεσα τη δομή και λειτουργία των πανεπιστημίων και θα τα στρέψουν στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε βάρος φυσικά του δημόσιου χαρακτήρα τους. Πιο συγκεκριμένα, στο Ο.Π.Α. καταργούνται ολόκληροι κλάδοι διοικητικών υπαλλήλων, όπως θυρωρών - τηλεφωνητών, διοικητικών - πληροφορικής κ.α., με αποτέλεσμα να ανοίγει διάπλατα ο δρόμος να αναλάβουν την παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών οι "καλοθελητές" ιδιώτες εργολάβοι (εταιρίες φύλαξης, εταιρίες πληροφοριακών συστημάτων), πάντοτε με το ''αζημίωτο''. Παράλληλα υποβαθμίζονται ή και καταργούνται, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παρεχόμενες υπηρεσίες των Πανεπιστημίων, αφού έχουν στη διάθεση τους πολύ λιγότερο προσωπικό να διαχειριστεί τον ίδιο όγκο δουλειάς. Στόχος των παραπάνω «πολιτικών αποφάσεων» είναι να υλοποιηθεί ο προβλεπόμενος από το νόμο Διαμαντοπούλου, "Καλλικράτης των Πανεπιστημίων" και να προχωρήσει η συνένωση ή/και κατάργηση τμημάτων.
Η συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση, το αντιδημοκρατικό μοντέλο δίοικησης και οι απολύσεις διοικητικού προσωπικού συνθέτουν το "παζλ" των προσπαθειών των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών να υποβαθμίσουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο. Γίνεται σαφές ότι οι βίαιες αλλαγές στο χώρο της Παιδείας δεν αποτελούν μνημονιακές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις της χώρας μας προς τους δανειστές της, αλλά συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να παραδώσει το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης "βορά" σε ιδιωτικοοικονομικά συμφέροντα.
Στην προσπάθεια της η κυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει την Παιδεία έχει βρει πιστό σύμμαχο τα καθεστωτικά ΜΜΕ τα οποία εκτελούν χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου και επιτίθενται καθημερινά, χυδαία και προβοκατόρικα στο δίκαιο αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων των ιδρυμάτων. Από τη μεριά τους οι διοικητικοί υπάλληλοι δίνουν μια άνιση μάχη προκειμένου να αποτρέψουν την εφαρμογή των παραπάνω σχεδίων και να προστατέψουν τα δικαιώματά τους. Στον αγώνα αυτό για προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, της προσωπικής αξιοπρέπειας και του δημόσιου πανεπιστημίου, εμείς οι φοιτητές οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι. Οφείλουμε να αφυπνιστούμε και να αφυπνίσουμε, διεκδικώντας σθεναρά το δικαίωμα στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους, διαμορφώνοντας, παράλληλα, τις συνθήκες για την κοινωνική αλλαγή που οραματιζόμαστε.