Η Παιδεία στο απόσπασμα – Η κρισιμότερη μάχη της γενιάς μας

ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ | ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 2013-2014
Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2013

Η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια βιώνει σε όλα τα επίπεδα, μία, άνευ προηγουμένου,

κρίση με το βιοτικό επίπεδο της πλειονότητας των ελληνικών οικογενειών, να έχει καταρρεύσει σε πρωτοφανή επίπεδα και μάλιστα σε περίοδο ειρήνης. Η ανεργία, η κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η απαξίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και η απελπισία πολλών συμπολιτών μας που τους οδηγεί στη μετανάστευση ή ακόμα χειρότερα στην αυτοκτονία είναι συστατικά ενός αποκρουστικού παρόντος, βγαλμένου από το χειρότερο παρελθόν της ανθρωπότητας. Την ίδια στιγμή το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, που κυβερνά επί σειρά ετών και είναι υπόλογο για αυτή την κατάσταση, έχει επιλέξει συνειδητά την κατά μέτωπο επίθεση στο χώρο της Παιδείας, εκεί δηλαδή που μπορεί να γεννηθεί και πάλι η ελπίδα και να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την ανατροπή αυτής της παρακμιακής κατάστασης. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση του Μνημονίου, η επίθεση αυτή έχει ενταθεί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, κυρίως όμως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που διαχρονικά προβάλλει αντιστάσεις.

Πρώτος στόχος των μνημονιακών κυβερνήσεων, όπως διατυπώθηκε με την ψήφιση του Νόμου-Απορρύθμισης της Διαμαντοπούλου και στη συνέχεια του Αρβανιτόπουλου, ήταν η κατάργηση της ίδιας της έννοιας της δημοκρατίας στη λειτουργία των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, κατάκτηση που είχε κατοχυρωθεί από το νόμο 1268/82. Θεσμοθετήθηκε, δηλαδή, η κατάργηση του δικαιώματος συμμετοχής των φοιτητών στη λήψη αποφάσεων τόσο για θέματα που μας αφορούν άμεσα (σίτιση, στέγαση, προγράμματα σπουδών, προϋπολογισμό κτλ), όσο και σε γενικότερες αποφάσεις που λαμβάνονται στο ανώτερο όργανο διοίκησης των Πανεπιστημίων. Ο νόμος-Απορρύθμισης περιόρισε, επομένως, την αντιπροσωπευτικότητα και υποβάθμισε το ρόλο ενός συλλογικού και δημοκρατικού οργάνου της κοινότητας, όπως είναι η Σύγκλητος, εισάγοντας τα διαβόητα Συμβούλια Διοίκησης. Τα Συμβούλια αυτά, είναι ολιγαρχικά στη δομή και αποτελούνται από μία ελίτ πρωτοβάθμιων μελών ΔΕΠ (ανώτατη βαθμίδα καθηγητών), καθώς και από εξωτερικά μέλη που ουδεμία σχέση έχουν με το Πανεπιστήμιο, αλλά εκπροσωπούν ξένα προς το Δημόσιο Πανεπιστήμιο συμφέροντα (παράγοντες από το χώρο των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, της εκκλησίας αλλά και από το χώρο του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου). Η κατεύθυνση των νόμων των μνημονιακών κυβερνήσεων ήταν να μετατραπούν τα Δημόσια Πανεπιστήμια σε ιδιωτικές επικερδείς επιχειρήσεις (αυτό ήταν και το κίνητρο για την αντικατάσταση της Συγκλήτου από τα Συμβούλια Διοίκησης), ώστε να μη χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά να βρίσκουν τα ίδια, τους απαραίτητους πόρους για να λειτουργήσουν. Για την υλοποίηση του σχεδιασμού αυτού, εφαρμόζεται μία απίστευτα σκληρή δημοσιονομική πολιτική, με τις περικοπές στον προϋπολογισμό των ιδρυμάτων να αγγίζουν το 65%, σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα, ενώ οι δωρεάν φοιτητικές παροχές (συγγράμματα, φοιτητικό πάσο, σίτιση, στέγαση) καταργούνται και οι δικαιούχοι περιορίζονται δραματικά. Είναι τόσο το μένος των κυβερνώντων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που δε δίστασαν, μέσω του PSI να "κουρέψουν" σε ποσοστό 70% και άνω, τα αποθεματικά των Πανεπιστημίων που βρίσκονταν σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην Τράπεζα Ελλάδος.

Στην ίδια λογική της συρρίκνωσης βρίσκεται και η πολιτική του παγώματος των προσλήψεων διδασκόντων εδώ και μία 3ετία, με αποτέλεσμα πλήθος μαθημάτων να μη διδάσκονται πλέον, αποδυναμώνοντας έτσι την αξία του πτυχίου μας. Ήδη από πέρυσι το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε ένα βήμα παραπέρα με την ψήφιση του «Σχεδίου Αθήνα» προωθώντας σε ορισμένες περιπτώσεις το κλείσιμο τμημάτων και ιδρυμάτων, και στην περίπτωση του ΟΠΑ, τη συγχώνευση και την «ομοσπονδιοποίησή του» με άλλα 4 πανεπιστήμια της Αθήνας (Γεωπονικό, Πάντειο, Χαροκόπειο, Πανεπιστήμιο Πειραιά). Η ίδια ακριβώς λογική κρύβεται πίσω και από την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να θέσει, σε πρώτη φάση, σε διαθεσιμότητα 1349 διοικητικούς υπαλλήλους από 8 Πανεπιστήμια (35 από το δικό μας), γεγονός που τα οδηγεί σταδιακά σε αδυναμία λειτουργίας. Παράλληλα, η κυβέρνηση, μέσω της απόφασης του Συμβουλίου Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (ΣΑΕΠ) να αναγνωρίσει μεταπτυχιακούς τίτλους (MBA) σε αποφοίτους των ιδιωτικών κολεγίων, προσπαθεί να διαμορφώσει τις συνθήκες επικράτησής τους. Γίνεται προφανές πως η ουσιαστική διάλυση της δημόσιας παιδείας θα "επιτευχθεί" για την κυβέρνηση μέσω της απαξίωσης των Δημοσίων Πανεπιστημίων και της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της λειτουργίας τους.

Η κυβέρνηση και η Τρόικα έχουν αναλάβει εργολαβικά την μετατροπή της πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση από δικαίωμα όλων σε προνόμιο λίγων. Είναι χρέος της δική μας γενιάς, που δε μας αξίζει και δεν ονειρευόμαστε το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να ανατρέψουμε αυτή την καταστροφική πολιτική. Οφείλουμε να αφυπνιστούμε, διεκδικώντας σθεναρά το δικαίωμα στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους, διαμορφώνοντας, παράλληλα, τις συνθήκες για την κοινωνική αλλαγή που οραματιζόμαστε.

28/02/2021 prytanis

Κάτι σάπιο υπάρχει    στο Βασίλειο της Μπουραντωνημαρκίας...

SHARE
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δείτε Επίσης