Λεπέν ή Μακρόν: Σαν να λέμε: Γκιλοτίνα ή Απαγχονισμός;

Το πραγματικό δίλημμα στις γαλλικές προεδρικές εκλογές δεν είναι αυτό που προσπαθούν να θέσουν οι «προοδευτικοί» και «δημοκράτες», δηλαδή δεν είναι επιλογή ανάμεσα στο φασισμό και τη δημοκρατία. Το δίλημμα που τίθεται είναι το αν θα σπάσει το αυγό του φιδιού ή θα επικρατήσουν εκείνοι που το επωάζουν με αγάπη εδώ και πολλά χρόνια. Οι Λεπέν και Μακρόν έχουν πάρει με τον τρόπο τους τα απαραίτητα «μέτρα» για την υποδούλωση των πολιτών της Γαλλίας.

 Του Ορέστη Βέλμαχου

Από τη μια μεριά έχουμε λοιπόν τη Μαρίν Λεπέν. Φασισμός με «στάμπα» που λέμε, χωρίς φιοριτούρες, χωρίς φτιασιδώματα και χωρίς μακιγιάζ. Χωρίς περιττές γελοιότητες τύπου «εγώ δεν είμαι φασίστας αλλά..», όπως κάνουν οι δικοί μας ναζί χρυσαυγίτες και άλλα «μπουμπούκια» σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προφανώς και δεν έχει πει ευθέως ότι αν επικρατήσει θα βγάλει από το συρτάρι τα σχέδια για κρεματόρια, άλλωστε δεν είναι χαζή. Η ίδια και τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω της (βλέπε «υγιή επιχειρηματικότητα» και «αιμοδότες» της γαλλικής οικονομίας) και την καθοδηγούν, παίζουν μαεστρικά το παιχνίδι της υπομονής.

Γνωρίζουν πως είναι σχεδόν ανέφικτο να επικρατήσουν στις φετινές προεδρικές εκλογές και το μεγάλο τους στοίχημα δεν είναι αυτό. Το μεγάλο στοίχημα του «Εθνικού Μετώπου» είναι προφανώς οι επόμενες προεδρικές εκλογές. Τα συστημικά ΜΜΕ όλης της Ευρώπης και η πολιτική «ελίτ» έχουν στρέψει τα βλέμματα του κόσμου στο αποτέλεσμα της Κυριακής και με κάποιο τρόπο «ξεχνούν» να εστιάσουν στο ότι η Λεπέν φαίνεται πως θα συγκεντρώσει ένα ποσοστό κοντά στο 40%. Στη Γαλλία, στη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη του «κοινού μας σπιτιού» της ΕΕ οι 4 στους δέκα που θα προσέλθουν στις κάλπες, φαίνεται πως θα στηρίξουν ανοικτά την επάνοδο του φασισμού. Θα ζητήσουν επικράτηση της ακροδεξιάς, θα ζητήσουν αίμα «αλλόθρησκων», ομοφυλόφιλων και άλλων ανθρώπων που δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους.

Ο αχυράνθρωπος που έγινε «ελπίδα της δημοκρατίας»

Από την άλλη πλευρά έχουμε τον Εμανουέλ Μακρόν. Τα συστημικά ΜΜΕ και οι πολιτικές «ελίτ» έχουν στερέψει από εγκωμιαστικά σχόλια για τον άνθρωπο που αποτελεί «ελπίδα της δημοκρατίας», που θα τα βάλει με το τέρας του φασισμού, που θα κατατροπώσει τους λαϊκιστές και θα βάλει μπροστά την ανάπτυξη για να μπορέσει ο χειμαζόμενος από την οικονομική κρίση γαλλικός λαός να σταθεί ξανά στα πόδια του. Μάλλον κανείς τους δεν έχει ρίξει μια ματιά στην ατζέντα του Μακρόν σχετικά με την «ανάπτυξη».

Αυτό που φαίνεται να «παραβλέπεται» από όσους δοξολογούν υπέρ του είναι το πρόγραμμα που έχει ξεκαθαρίσει πως θα επιβάλλει το παιδί - θαύμα των τραπεζών και μεγαλοεπιχειρηματιών στη Γαλλία. Πρόγραμμα ακραία νεοφιλελεύθερο που θα ζητήσει ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από τον γαλλικό λαό. Και αν δεν προκαλούν εντύπωση οι γραφικότητες του Ποταμιού που στέλνει καρδούλες στον Μακρόν, παραξενεύει η στάση της κυβέρνησης «της Αριστεράς». Ο Αλέξης Τσίπρας τάχθηκε ανοικτά υπέρ του, ενώ ο Γιώργος Κατρούγκαλος με κάποιο τρόπο διαπίστωσε ότι η εκλογή του «θα ενταχθεί στην τάση ανάπτυξης νέων προοδευτικών συμμαχιών στην Ευρώπη, που έρχονται να αντιπαρατεθούν με την πολιτική της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας και της λιτότητας». Αυτά από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό που δίνουν μάχη απέναντι στις πολιτικές λιτότητας.

Τα προγράμματα που «σώζουν» τους Γάλλους

Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα κανείς από τους δύο δεν έχει κερδίσει τις εντυπώσεις με τα όσα έχει παρουσιάσει στο πρόγραμμα του για την επόμενη μέρα των εκλογών και κατά συνέπεια της Γαλλίας. Ο Μακρόν είναι ίσως ο πιο «άχρωμος, άοσμος και άγευστος» υποψήφιος που έχει διεκδικήσει το χρίσμα της προεδρίας στον δεύτερο γύρο. Δεν έχει προτάσεις, δεν έχει ιδέες, δεν έχει λύσεις και απαντήσεις. Δεν έχει καν προσωπικό ύφος και λόγο. Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να έχουν οι τραπεζίτες και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα της Γαλλίας. Ωστόσο, στις ελάχιστες φορές που προσπάθησε να «πειράξει» το σενάριο που του έχουν δώσει, σκόρπισε αυθεντικές στιγμές γέλιου, μιλώντας για δικαιώματα της εργατικής τάξης. Από την άλλη, η Λεπέν μένει στον «αυτόματο πιλότο» που την έφερε να διεκδικεί την προεδρία. Ξενοφοβία, μίσος, ρατσισμός και κάπου στο βάθος σκόρπιες κουβέντες για ανασυγκρότηση του κράτους.

Η «ελπίδα της δημοκρατίας» και μελλοντικός σύμμαχος της «αριστερής» ελληνικής κυβέρνησης, έχει ξεκαθαρίσει πως είναι εντολοδόχος που θα βαθύνει ακόμα περισσότερο το χάσμα της ανισότητας στη Γαλλία. Όλα υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και ενίσχυση της καταστολής απέναντι σε όσους αντιδρούν.

Αυτά είναι κάποια από όσα δεσμεύεται πως θα εφαρμόσει ο Μακρόν: Πώληση μετοχών του Δημοσίου αξίας 10 δισ, μείωση των δημόσιων δαπανών κατά 60 δισ. με απολύσεις 120.000 δημοσίων υπαλλήλων, «εξομάλυνση» των συντάξεων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, πρόσληψη 10.000 αστυνομικών, χορήγηση 50 δισ. ευρώ σε προγράμματα «αναζωογόνησης» της οικονομίας, μείωση φόρου επιχειρήσεων (σ.σ. «μάλλον» όχι προς όφελος μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων) από 33,3% σε 25%. Αυτή είναι μια «γεύση» για το πώς θα στηθεί στα πόδια του ο γαλλικός λαός.

Η Λεπέν γνωρίζει πως κατά πάσα πιθανότητα δεν θα επικρατήσει σε αυτές τις εκλογές και οι θέσεις της είναι πιο «θολές». Υποστηρίζει πως θα επιβάλει φορολογία 35% στα προϊόντα των επιχειρήσεων που μεταφέρουν εκτός γαλλικού εδάφους τις βιομηχανικές τους μονάδες, έχει τάξει προσλήψεις δεκάδων χιλιάδων σε δημόσια σχολεία και νοσοκομεία και ξεκαθαρίζει πως μέλημα της είναι να προσφέρει το κράτος καλύτερες υπηρεσίες στους «καθαρούς» Γάλλους πολίτες. Φυσικά έχει κάνει λόγο και για προσλήψεις 21.000 αστυνομικών

Άλλωστε, το δυνατό της χαρτί και βάση της πολιτικής της ατζέντας είναι ο εγκλωβισμός των πολιτών σε ξενοφοβικές και ρατσιστικές λογικές. Ενδεικτικό είναι πως θέλει να περάσει με κάθε δυνατό τρόπο τη σύνδεση της τρομοκρατίας με τους αλλόθρησκους που παίρνουν τη δουλειά των αυτοχθόνων. «Προσωπικά από την 1η ημέρα εάν εκλεγώ θα εκδιώξω από την χώρα κάθε στοιχείο μουσουλμανικού εξτρεμισμού. Επίσης οι άνθρωποι με διπλή υπηκοότητα θα κληθούν άμεσα να επιλέξουν. Θα αυξηθούν άμεσα όλα τα μέτρα ασφαλείας σε κάθε γωνιά της χώρας. Τα σώματα ασφαλείας με τη σημερινή τους εικόνα είναι απίθανο να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε απειλή». Παράλληλα, στέκεται στην οικονομική κυριαρχία της χώρας και την απεμπλοκή από την ΕΕ. Άλλο να πεινάς με το ευρώ και άλλο να πεινάς με δικό σου νόμισμα.

Το ψεύτικο δίλημμα στις κάλπες

Η επικράτηση του Μακρόν μοιάζει σίγουρη στις εκλογές της Κυριακής, ακόμα και αν δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα επικράτησης της Λεπέν. Εξίσου σίγουρο μοιάζει και το μέλλον των πολιτών της Γαλλίας που καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε ένα γνήσιο γέννημα του φασισμού και σε ένα γνήσιο τέκνο της «αριστείας» της ΕΕ. Της ΕΕ του Βίσενγκρατ, των ελέγχων εντός της ζώνης Σένγκεν. Της ΕΕ που για να προστατεύσει το «κοινό μας σπίτι» γεμίζει φράχτες και νίπτει τας χείρας της για τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων που τρέχουν να σωθούν από τους πολέμους για τους οποίους ευθύνονται η ίδια και οι σύμμαχοι της

Όσο αντισυστημικός είναι ο Μακρόν που δήθεν έρχεται να ταράξει τα νερά, κερδίζοντας ψήφους από τα βουτηγμένα στη διαφθορά και την παρακμή «παραδοσιακά» κόμματα, άλλο τόσο αντισυστημική είναι και η Λεπέν που βαδίζει στα χνάρια του (επίσης αντισυστημικού) δισεκατομμυριούχου Τραμπ. Εύλογη η απορία για το πού είναι χαμένη η Αριστερά σε αυτή την περίοδο που ο κόσμος ψάχνει πατήματα για αλλαγή. Μάλλον χαμένη κάπου ανάμεσα στη στήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας στον Μακρόν και τα ολογράμματα του Μελανσόν.

Ενδεικτικό του πως προτίθεται να κινηθεί ο Μακρόν, είναι μια όχι και τόσο τυχαία δήλωση της πρώην προέδρου του γαλλικού ΣΕΒ, Λοράνς Παριζό, που έχοντας πολύ καλές σχέσεις με τον Μακρόν υπογράμμισε πως «έχω πει πολλές φορές ότι είμαι διαθέσιμη να κάνω πράγματα, έχω εμπειρία, είμαι αξιόπιστη. Επομένως είμαι έτοιμη». Η δήλωσή της αυτή έγινε μετά από φήμες που ανέφεραν ότι θα είναι η επόμενη πρωθυπουργός της Γαλλίας. Η θέση του Μακρόν είναι απολύτως ξεκάθαρη: Μεγαλύτερη φτώχεια για τους πολλούς, περισσότερα οφέλη για τους λίγους.

Η Λεπέν αποκαλεί τον Μακρόν υποχείριο του Βερολίνου και σίγουρα δεν έχει άδικο, καθώς τα όσα ετοιμάζεται να εφαρμόσει ο εκλεκτός των τραπεζών και της «αριστείας», είναι βγαλμένα από τα όνειρα του Σόιμπλε και των άλλων φίλων και εταίρων μας. Υποστηρίζει πως η Γαλλία θα κυβερνηθεί είτε από την ίδια είτε από τη Μέρκελ. Σε ελεύθερη μετάφραση, θα κυβερνηθεί είτε από τους εντολείς της, είτε από τους εντολείς της Μέρκελ. Γνωρίζει πως δεν έχει έρθει η ώρα της αλλά είναι σίγουρη πως χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα, η πολιτική που θα εφαρμόσει ο Μακρόν θα στείλει στην αγκαλιά της πολύ περισσότερους στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Λίγα πράγματα μένουν να ξεκαθαριστούν για την επόμενη μέρα της Γαλλίας. Η επικράτηση του Μακρόν θα φέρει μεγαλύτερη εξαθλίωση και όχι «ανάσα δημοκρατίας» σε μια Ευρώπη που η ακροδεξιά προελαύνει και βγάζει από το χρονοντούλαπο μέρες και έργα που θεωρούνταν ξεχασμένα. Οι λαοί της Ευρώπης θα κληθούν να αποφασίσουν άμεσα με πράξεις για την κατεύθυνση που θα επιλέξουν. Αν η αγχόνη των δυναστών της «αριστείας» είναι η επιλογή τους, θα έχουν σύντομα έναν «γλυκύτερο θάνατο»

ΠΗΓΗ: thepressproject.gr