WOODSTOCK

Αυτός ήταν μπάρμαν, αυτή τραπεζική υπάλληλος. Έβγαιναν μαζί τρείς μήνες, όταν άκουσαν για το Woodstock, το πλήθος που συγκεντρωνόταν εκεί, και την συμβουλή "μην πάτε".

Ξεκίνησαν αμέσως.

Έφτασαν ύστερα από χιλιόμετρα ποδαρόδρομο και οτοστόπ, κι έγιναν χωρίς να το περιμένουν, οι πρωταγωνιστές στο εξώφυλλο του τριπλού δίσκου με τραγούδια από το φεστιβάλ.

Βρισκόμαστε στο τέλος της πιο ανατρεπτικής για πολλούς μελετητές της σύγχρονης ιστορίας, δεκαετίας του αιώνα μας. Συγκεκριμένα 15 Αυγούστου 1969, ημέρα Παρασκευή και ο τόπος μια ελιτίστικη περιοχή στους κουλτουριάρικους κύκλους έξω από τη Νέα Υόρκη το Woodstock.

Την αυλαία του τριήμερου φεστιβάλ "Ειρήνης και μουσικής" ανοίγει ένας φαφούτης Folk-τραγουδιστής ο Richie Havens. Μια πολύχρωμη ανθρωποθάλασσα από 400.000 νέους τον υποδέχεται με παρατεταμένα χειροκροτήματα και μακρόσυρτα ουρλιαχτά. Επιτέλους το φεστιβάλ ξεκίνησε.

Είχαν προηγηθεί ανυπέρβλητα προβλήματα τόσο για τους διοργανωτές του φεστιβάλ όσο και για τις χιλιάδες νέων που είχαν ξεκινήσει από όλα τα σημεία των ΗΠΑ για να απολαύσουν την μαγεία των ηλεκτρικών ροκ ήχων, που με πρωτόγνωρη πνευματική δύναμη πρόσφεραν παραπάνω από τριάντα συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Εξάλλου η τοποθεσία διεξαγωγής έκλεισε κυριολεκτικά στο παρά πέντε εξαιτίας των αντιδράσεων των κατοίκων της περιοχής που δεν ήθελαν στα λημέρια τους ορδές από "φρικιά και κομμουνιστές" όπως έλεγαν.

Η παρουσία του κόσμου ήταν όντως συγκλονιστική. Εκτός από τους 400.000 νέους που κατέλυσαν σε κάθε σπιθαμή του χώρου ένα ακόμα εκατομμύριο νεολαίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να φτάσουν εκεί, προκαλώντας στους γύρω δρόμους μποτιλιαρίσματα δεκάδων χιλιομέτρων. Γι' αυτούς που τελικά τα κατάφεραν τους περίμενε μια δυνατή ασταμάτητη βροχή που μετέτρεψε την περιοχή σε έναν απέραντο λασπότοπο κι έβαλε σε κίνδυνο τόσο την διεξαγωγή του φεστιβάλ όσο και την ίδια την ζωή όσων συμμετείχαν. Εύλογα λοιπόν υπήρχε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων η ερώτηση "Τι είδος κουλτούρα είναι αυτή που μπορεί να δημιουργεί ένα τέτοιο τεράστιο πλήθος;"

Ήταν αδύνατο για την κοινή γνώμη να πιστέψει ότι μόνο η μουσική ήταν ικανή να δημιουργήσει μια απίθανη συγκέντρωση ατόμων με διαφορετικές ιδιαιτερότητες και τρόπο ζωής, και ας είχε πολιτικοκοινωνική χροιά. Κι όμως στο Woodstock τα πάντα ήταν ελεύθερα, όλα τα πρόσωπα ήταν φιλικά, η οικειότητα ήταν διάχυτη και η μουσική εκεί απλώς αντικατόπτριζε αυτή την ατμόσφαιρα.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όλοι βρίσκονταν εκεί: από τους ένοπλους επαναστάτες νέγρους και λατινοαμερικάνους (Μαύροι πάνθηρες και Τσικάνος αντίστοιχα) μέχρι και τους μηχανόβιους "Aγγέλους της Κόλασης", από τους ακτιβιστές yippies (Y.I.P.: Youth International Party, επαναστατική χίπικη ομάδα του Abbie Hoffman & Jerry Rubin) μέχρι την αλτρουιστική κομμούνα Hog Farm των αντιρρησιών συνείδησης και τους Merry Pranksters (= ομάδα του συγγραφέα Ken Kesey γνωστός από το μυθιστόρημα "η φωλιά του Κούκου" που διοργάνωναν πάρτι με L.S.D.).

Ήταν όλη η νεολαία που συμμετείχε στις διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, και του κάθε φύσεως ρατσισμού που έλεγε ΟΧΙ μετά βδελυγμίας στον τεχνολογικό μύθο και αντιστεκόταν σθεναρά στο μεταβιομηχανικό πολιτισμό, που κατέστρεφε κάθε γέφυρα επαφής με τις πανανθρώπινες δημοκρατικές αξίες και πολιτιστικές παραδόσεις. Ήταν εκείνη η γενιά που είδε μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα να δολοφονείται κάθε προσωπικότητα που αποτελούσε για το κατεστημένο "παραφωνία" και "εμπόδιο" στον τρόπο διαχείρισης μιας αυταρχικής εξουσίας, ξεκινώντας από την εκτέλεση του προέδρου John F. Kennedy του αδερφού του Robbert και ακολούθως του μαύρου ηγέτη Malcom X και του Martin King.
Για αυτό και στο λεξιλόγιό τους οι έννοιες αμφισβήτηση, άρνηση, αντικομφορμισμός, επανάσταση,έρωτας και θάνατος απέκτησαν ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία, ώσπου έγιναν αξίες, ιδανικά και η κοινή τους συνισταμένη τρόπος ζωής και σκέψης ολόκληρης της γενιάς του `60 που τιμής ένεκεν ονομάστηκε γενιά του Woodstock.

Έτσι δεν θα είναι υπερβολή όταν πολλοί κοινωνιολόγοι, φιλόσοφοι και μουσικοί αναλυτές προσδίδουν στο Woodstock το χαρακτήρα του έθνους με τους χιλιάδες νέους να γίνονται πολίτες του και ηγέτες του ταυτόχρονα και οι μουσικοί η σημαία τους που σε αυτήν απεικονίζεται η οργή και η αντίσταση.