NELSON MANDELA

ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ | ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
Τετάρτη, 26 Ιουνίου 2013

Νέλσον Μαντέλα: Η ζωή του ένας αγώνας για την ισότητα...

 

Η Νότια Αφρική ως εθνική οντότητα βίωσε μια εντελώς διαφορετική εξελικτική πορεία από άλλα αφρικανικά έθνη, η οποία διαμορφώθηκε κυρίως στη βάση δύο βασικών παραγόντων:

- Η μετανάστευση από την Ευρώπη πλησίασε επίπεδα που ποτέ δεν εμφανίστηκαν σε άλλες αφρικανικές κοινότητες.

- Γεωλογικά διακρίνεται για τον μεγάλο ορυκτολογικό πλούτο της, γεγονός που προσήλκυσε το ενδιαφέρον της Δύσης, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Το αποτέλεσμα των παραπάνω υπήρξε η διαμόρφωση ενός πολυφυλετικού κράτους με τον μεγαλύτερο πληθυσμό Εγχρώμων, Ευρωπαίων και Ασιατών σε όλη την Αφρική. Οι μαύροι Νοτιοαφρικανοί αγγίζουν μόλις το 70% του συνολικού πληθυσμού. Οι φυλετικές διαμάχες μεταξύ της λευκής μειονότητας και της μαύρης πλειοψηφίας ήταν πολύ συχνές.

Η πολιτική του απάρτχαιντ πήρε σάρκα και οστά μέσω ενός περίπλοκου νομικού συστήματος το οποίο επέβαλλε τον διαχωρισμό («apartheid») μεταξύ Λευκών, Έγχρωμων (δηλαδή «μεικτής καταγωγής»), Ασιατών και Bantu («μαύρων Αφρικανών»).

 

BawQiZ2CQAA2br4

 

Ο Νέλσον Μαντέλα ήταν γιος του αρχηγού της φυλής των Τέμπου, παραιτήθηκε όμως του δικαιώματος διαδοχής για να γίνει δικηγόρος. Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου της Νότιας Αφρικής, ο Νέλσον Μαντέλα έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου το 1994. Γρήγορα αναδείχθηκε ηγετική φυσιογνωμία και αργότερα ηγέτης του Umkhonto We Sizwe (Δόρυ του Έθνους),της ένοπλης πτέρυγας του ΕΑΚ. Μετά τη σφαγή αόπλων μαύρων από την αστυνομία στις ταραχές της Σάρπβιλ, το 1960, ο Μαντέλα διοργάνωσε δολιοφθορές κατά του καθεστώτος, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση. Το 1963 ο έγκλειστος Μαντέλα δικάστηκε για δολιοφθορά, προδοσία και βίαιη συνωμοσία στην πασίγνωστη δίκη της Ριβονίας, η οποία πήρε το όνομά της από το προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ όπου είχαν βρεθεί όπλα και πυρομαχικά που άνηκαν στο Umkhonto. Στις 12 Ιουνίου 1964 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Παρέμεινε φυλακισμένος ως τις 11 Φεβρουαρίου 1990, όταν τον απελευθέρωσε η κυβέρνηση Φρέντερικ ντε Κλερκ. Η διεθνής κοινότητα είχε αποκηρύξει το σύστημα του απαρτχάιντ: το 1961 η Νότιος Αφρική υποχρεώθηκε να αποσυρθεί από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία από κράτη-μέλη που ήταν κριτικά προς το σύστημα του απαρτχάιντ και το 1985 η κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας επέβαλαν επιλεκτικές κυρώσεις στη Νότια Αφρική αντιδρώντας στην ρατσιστική πολιτική της.

Καθώς η πίεση κατά του απαρτχάιντ μεγάλωνε τόσο στο εσωτερικό της Νοτίου Αφρικής, όσο και το εξωτερικό, η Νοτιοαφρικανική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του Προέδρου Ντε Κλερκ, άρχισε να αποδομεί το σύστημα του απρτχάιντ στις αρχές του1990. Το 1990 νομιμοποίησε το μέχρι τότε υπό απαγόρευση κογκρέσο των μαύρων. Το 1994 το σύνταγμα της χώρας αναθεωρήθηκε και διεξήχθησαν για πρώτη φορά στην ιστορία ελεύθερες εθνικές εκλογές. Με την εκλογή του Νέλσον Μαντέλα ως πρώτου μαύρου προέδρου της Νοτίου Αφρικής, και τα τελευταία ίχνη του απαρτχάιντ τέθηκαν επιτέλους εκτός νόμου.

Η αγαπημένη φράση του Νέλσον Μαντέλα είναι «hamba kahle», η οποία σημαίνει «να προχωρείς αργά». Ο μαύρος ηγέτης, τον οποίον οι βιογράφοι στο μέλλον θα τον χαρακτηρίσουν «αιώνιο αντάρτη», ακολούθησε βήμα βήμα το πεπρωμένο του.

 

mantela  Mandela5 OK Mandela9 

 

Εκδιώκεται από το Πανεπιστήμιο όταν πρωταγωνιστεί σε μια διαδήλωση. Το 1944 καταγγέλλει το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο ως «αντιδραστικό» και ιδρύει μια ριζοσπαστική νεολαία. Έξι χρόνια αργότερα ορίζεται γραμματέας της οργάνωσης για το Τρανσβάαλ και συγκροτεί ένα ευρύ μέτωπο κατά του απαρτχάιντ. Αντέχει 28 χρόνια στη φυλακή, αρνείται τις προτάσεις των ρατσιστών για απελευθέρωση υπό όρους και όταν τελικά βρίσκει την ελευθερία του κάνει την τελευταία του επανάσταση: χωρίζει με τη γυναίκα του, τη Γουίνι και παντρεύεται ξανά.

Ήταν γύρω στο 1943 όταν ξεκίνησε να πηγαίνει στις συνελεύσεις Συμβουλευτικής Επιτροπής Συνοικισμού αλλά και του Εθνικού Κογκρέσου. Το 1947 εκλέγεται στην εκτελεστική επιτροπή του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και όταν αργότερα θα καταλάβει το αξίωμα του προέδρου του ΕΑΚ δεν θα σταματήσει ούτε λεπτό να αγωνίζεται ενάντια στο απαρτχάιντ. Ούτε και όταν θα καταδικαστεί στην ηλικία των 46 χρόνων σε ισόβια φυλάκιση. Ήταν στις 12 Ιουνίου 1964 (είχε συλληφθεί από το 1961), στην Πρετόρια, όπου δικάστηκε για προδοσία. Εκείνη την ημέρα 2000 άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί κρατώντας πανό και πινακίδες με συνθήματα συμπαράστασης.

Σε κάποιο σημείο της δίκης, στην οποία μιλούσε 4 ώρες ασταμάτητα, είπε: «Αφιέρωσα τη ζωή μου στον αγώνα του λαού της Αφρικής. Έχω πολεμήσει εναντίον της λευκής κυριαρχίας και έχω πολεμήσει εναντίον της μαύρης κυριαρχίας. Αγαπώ την ιδέα μιας ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία όλοι θα ζουν αρμονικά μαζί και θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό που ελπίζω να ζήσω και να επιτύχω. Αλλά, αν χρειαστεί, τότε είναι και ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω».

Το 1993 μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη με τον Φ. Ντε Κλερκ για τον αγώνα του ενάντια στο απαρτχάιντ και παρέμεινε στον προεδρικό θώκο ως τον Ιούνιο του 1999, οπότε αποχώρησε δίνοντας τη σκυτάλη στον σημερινό πρόεδρο, τον Τάμπο Μπέκι. Τότε ο «αιώνιος αντάρτης» εξεδήλωσε την ακόλουθη επιθυμία: «Θα ήλεθα να επιστρέψω στο χωριό μου και να μπορώ να περπατώ στα λιβάδια, στους λόφους και στα ποτάμια όπου μεγάλωσα». Είχε εκπληρώσει το στόχο του προχωρώντας αργά. Μια πορεία που κράτησε 46 χρόνια...

 

Δείτε Επίσης